బడాయిలు-బఠానీలు
{డిల్లీలో వుండగా #1989 లో " మందాకిని" అని ఒక లిఖిత పత్రిక ప్రారంభించి కొన్నాళ్ళు నడిపాను,
దానినుంచి పునర్ ముద్రితం ఈ వ్యాసం -}
ఈ రోజుల్లో అందరికి చింతలు ఎక్కువయిపోయినాయి.ఈచింతలకి చిన్నాపెద్దా లేదు,ఎవరికీ తగ్గ చింతలు వారికి. చింతలు సరే చింతకి మరో చింత లింకుగా పుడుతూ వుంటుంది. కదిలిస్తే చాలు చింతల చిట్టా
విప్పుతూ వుంటారు. ఒక చింత తీరుతున్నట్లుగా వుంటే లింకుగా మరోచింత పుడుతుంది.
ఒక ఇంట్లో పనిమనిషి యజమానురాల్ని "రెండు రోజులు శెలవు ఇప్పించండి "అని రోజూ
బతిమాలు తుండే దట ఆవిడ ఇదుగో అదిగో అని వాయిదా వేస్తూ న్డే ది.చివరికి ఆ పనిమనిషి పండగ నాడు శెలవు పెట్టేసింది.ఆ వేళ ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా ,అంట గిన్నె తోముతోను, చీపురు కట్ట తోనో దర్శన మియ్యాల్సి వచ్చింది. వచ్చిన వాళ్ళు"అయ్యో! మీరే పనిచేసుకొంటున్నారా? అని సాను భూతి గాపైకి ప్రశ్నించినా లోలోపల "మా బాగా అయిందిలే!"అనుకొన్నారట.ఈవిడ వారం రోజుల దాకా చింతిస్తూ కూర్చుంది.పనిమనిషి పనికి రానందుకు కాదు, పండగ పూట రానండుడ్కు,ఆసంగతి ప్రతి వాళ్లకి తెలిసినందుకు ఆవిడకి లింకు చింత అయిపొయింది.
ఒక ఆఫీసరు గారి అబ్బాయికి,ఒక మామూలు ఉద్యోగస్తుడి కొడుక్కి స్నేహం .ఇతని పేరు రాము, అతనిపేరు విజయ్. ఒకసారి రాముకి చెల్లెలికి విజయ్ ఫ్రీగా సినిమా పాస్ లు ఇప్పించాడు. రాము ఉషారుగా చెల్లెల్ని తీసుకు సినిమాకి వెళ్ళాడు.సినిమా మొదలయింది. రాము చెల్లెలు మాటిమాటికి లేచి నుంచుని వెనక్కి తిరిగి చూడటం ప్రారంభించింది.రాముకి అర్ధంకాలేదు."ఏమిటే! సినిమా స్క్రీను నీ ముందు వుంటే వెనక్కి తిరిగి చూస్తావేమిటే! అన్నాడట.చెల్లెలు ఏడుపు గొంతుతో "ఏమి ఫ్రెండురా నీ ఫ్రెండు? పాస్ లిచ్చిన వాడు ఎంచక్కగా రిజర్వ్ క్లాస్ కి ఇప్పించ కూడదూ? పైన చూడు, సోఫాలు,ఫాన్లు ఎంచక్కా వున్నాయ్ "అందిట.పాస్ లిచ్చింది చాలక రిజర్వ్ క్లాస్ ఇయ్యలేడనే చింతతో అక అమ్మాయి సగం సినిమా చూడనే లేదు.
సుగుణమ్మ గారి కారు డ్రైవరు ఒకరోజులో !!~ వస్తానని వెళ్ళిన వాడు పదిరోజులైనా పత్తాలేదు.సుగుణ భర్త రాజా రావు డ్రైవరుకి సెల్ కొనిచ్చాడు,.ఎక్కడున్నా తెలుసుకోవచ్చని."చేతిలో ఫోనున్దికడా!ఫలానా పని మూలంగా ఆగిపోయాను, ఫలానా అప్పుడు వస్తాను,అని చెప్పలేదని చింతతో కుంగిపోయింది ఆవిడ.వాని స్నేహితుడు వచ్చి"ఇంకాపదిరోజులు పడుతుంది టండీరావడానికి అన్నాడు.జీతం బత్తెం ఇచ్చేవాళ్ళం మాతో చెప్పకుండా వాల్లెవారి తోనో చెప్పడమేమిటీ!అని మరోచింత కలిగింది ఆవిడకి.ఇల్లు దూరం అని డ్యూటీకి ఆలస్యంగా వస్తాడేమో!అని రాజారావు పాత స్కూటరు కూడా ఇచ్చాడు డ్రైవరుకి. సుగునకి గభాలున గుర్తు వచ్చింది.స్కూటరు వెనక వేపు పెట్టి వేల్లాదేమో నని చూసింది.లేదు. అది డ్రైవరు పట్టుకేల్లదో,ఎవరేనా దొంగతనం చేసారో!అనిచింత పడింది. వాని సెల్ కి తనే ఫోన్ చేసింది.అవతల నించి డ్రైవరు ధీమాగా"స్కూటరు బస్ స్టాండ్ లో పెట్టాను,వచ్చేతప్పుడుతెస్తాను.'అన్నాడు.హారీవీడి ధైర్యం దొంగలు దోలా! మేన మామ ఇంట్లోనో, మేనత్త ఇంట్లోనో పెట్టినంత భరోసాగా మాట్లాడుతున్నాడు?బస్ స్టాండ్ లో పడేస్తే ఎవరో ఎత్తుకు పొతే? అని ఆటను వచ్చి స్కూటరు ఇంట్లో పెట్టేదాకా ఈ లింకు చింత ఆవిణ్ణ జలగాలాగా పట్టి పీడిస్తూనే వుంది.
విదేశాలలో వున్నా వాళ్ళు మనకి ఫోన్ చేసి ఫలానా వాళ్ళు ఫలానా సమయంలో ఇండియా వస్తున్నారు,ఫలానా వస్తువులు కావాలి,వాల్లర్తో పంపండి.అని ఫోన్ చేస్తూ వుంటారు.అలాగే తప్పకుండా!అంటాం మనం .ఆ ఫలానా వాళ్ళు మనదేశానికి రాగానే ఓ ఫోన్ చేసి మేము ఫలానా రోజున వెళ్తున్నాము,మీరేదో ఇస్తానన్నారుట ఈ లోపున ఇస్తే తీసుకు వేదాతం.అంటారు.అప్పుడు మొదలౌతుంది చింత.ఇలాగే ఒక నాటకాభిమాని సిం సినాటీ నుంచి ఫోన్ చేసి మా వారితోంనాడు,"మేము ఒక పౌరాణిక నాటకం వేస్తున్నాము,రాజుగారి దుస్తులు కావాలి,చమక్,చమక్ మనాలి,కొని పంపండి.అని. మా వారు "ఓ దానికేం "అని నాతొ వచ్చి చెప్పారు. డ్రామా ద్రేస్స్లా? మనకేం తెలుసు?అన్నా. "తెల్లారి లేస్తే ముఫ్ఫయి సార్లు షాపింగుకి వెడతావు కదా!కాస్తా చూడవోయ్ !అన్నారు."షాపింగుకి వెడితే చీరలు, చుట్ట పిన్నులు కొనుక్కొంతాగాని,డ్రామా డ్రేస్స్లు కొంటానా? అన్ననుగాని మావారి వాగ్దానం నిల బెట్టుకోనడానికి పదిమందిని అడిగి పది చోట్ల తిరిగిఇరవై ఫోన్లు చేసి మొత్తానికి డ్రెస్ లు ఆర్డరిచ్చాను.వాళ్ళు వెళ్ళే లోపున తెస్తాడో!లేదో!అని చింత.వాళ్ళు ఎల్లుండి వేదతారనగా కూడా డ్రెస్ లయన అతాపతా లేడు.టీవీ లో చూపించే చిట్ ఫండ్ చెట్టులాగా నా చింత పెరిగిపోయింది.రెండు రోజుల ముందయినా ఇవ్వకపోతే వాళ్ళు పాకింగ్ ఎలా చేసుకొంటారు?అని చింత.మల్లి ఫోన్లు చేసి హెచ్చరికలు చెప్పి, మనుషుల్ని పంపాక తెచ్చాడు.తీరా చూస్తె అది రోజాయి మదిచినంత వుంది.ఆయన పెట్టెలో చోటు చాలదంటాదేమో!అనిచింత. ఇండియాకి వచ్చినవాళ్ళు మొహంతో {నాలిక బద్దలు కూడా కొనుక్కు పోతారు.} ఈయన ఏమి కొన్నాడో!పెట్టె పగిలిపోయేలా తీసుకు పోతారు.పెట్టెలో చోటు లేదన్తాదేమో!బోలెడు ఖరీదు,తిప్పి ఇస్తే వాళ్ళు పుచ్చుకోరు,అనిచింత పోనీ మనమే వాడుకొందాం అంటే, అదెమైఆ చీరా,పప్పురుబ్బే మిషనా? ఇది ఎలాగో బతిమాలి పంపించితీరాలి. లండన్లో వీళ్ళు రెండు రోజులు ఆగుతారట. ఆక్కడ ఎవరికో రెండు పాకెట్లు ఇవ్వాలి అన్నాడు,పాపం సేవా భావం కలవాడే!నాకో ఉపాయం తట్టింది,ఈ డ్రెస్ పెట్టెలో పెట్టడానికి చోటు లేకపోతె ఆయన లండను దాకా ఈ డ్రెస్ వేసుకువిమానం లో వెళ్ళిపోతే ,అక్కడి వాళ్ళ పాకెట్లు ఇచ్చాక ఖాళీ అవుతుందిగా! అప్పుడు పెట్టెలో పెట్టుకోమంటే సరి అని మేం అనుకొన్నాం, అదృష్టం బాగుంది,ఆయన డ్రెస్ తీసుకెళ్ళాడు. ఆయన వెళ్ళిన దగ్గరనుంచి ఒక్జతే చింత,వెళ్ళగానే ఫోన్ చేసి డ్రెస్ అందిస్తాడో,లేదో!అనిచింత.ఇతర చింతలు నాకేల అనుకోని హాయిగా వుందాము అనుకొంటే ఈలింకు చింతలు వదిలిపోతేగా!
రచన -జ్ఞాన ప్రసూనా
{డిల్లీలో వుండగా #1989 లో " మందాకిని" అని ఒక లిఖిత పత్రిక ప్రారంభించి కొన్నాళ్ళు నడిపాను,
దానినుంచి పునర్ ముద్రితం ఈ వ్యాసం -}
ఈ రోజుల్లో అందరికి చింతలు ఎక్కువయిపోయినాయి.ఈచింతలకి చిన్నాపెద్దా లేదు,ఎవరికీ తగ్గ చింతలు వారికి. చింతలు సరే చింతకి మరో చింత లింకుగా పుడుతూ వుంటుంది. కదిలిస్తే చాలు చింతల చిట్టా
విప్పుతూ వుంటారు. ఒక చింత తీరుతున్నట్లుగా వుంటే లింకుగా మరోచింత పుడుతుంది.
ఒక ఇంట్లో పనిమనిషి యజమానురాల్ని "రెండు రోజులు శెలవు ఇప్పించండి "అని రోజూ
బతిమాలు తుండే దట ఆవిడ ఇదుగో అదిగో అని వాయిదా వేస్తూ న్డే ది.చివరికి ఆ పనిమనిషి పండగ నాడు శెలవు పెట్టేసింది.ఆ వేళ ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా ,అంట గిన్నె తోముతోను, చీపురు కట్ట తోనో దర్శన మియ్యాల్సి వచ్చింది. వచ్చిన వాళ్ళు"అయ్యో! మీరే పనిచేసుకొంటున్నారా? అని సాను భూతి గాపైకి ప్రశ్నించినా లోలోపల "మా బాగా అయిందిలే!"అనుకొన్నారట.ఈవిడ వారం రోజుల దాకా చింతిస్తూ కూర్చుంది.పనిమనిషి పనికి రానందుకు కాదు, పండగ పూట రానండుడ్కు,ఆసంగతి ప్రతి వాళ్లకి తెలిసినందుకు ఆవిడకి లింకు చింత అయిపొయింది.
ఒక ఆఫీసరు గారి అబ్బాయికి,ఒక మామూలు ఉద్యోగస్తుడి కొడుక్కి స్నేహం .ఇతని పేరు రాము, అతనిపేరు విజయ్. ఒకసారి రాముకి చెల్లెలికి విజయ్ ఫ్రీగా సినిమా పాస్ లు ఇప్పించాడు. రాము ఉషారుగా చెల్లెల్ని తీసుకు సినిమాకి వెళ్ళాడు.సినిమా మొదలయింది. రాము చెల్లెలు మాటిమాటికి లేచి నుంచుని వెనక్కి తిరిగి చూడటం ప్రారంభించింది.రాముకి అర్ధంకాలేదు."ఏమిటే! సినిమా స్క్రీను నీ ముందు వుంటే వెనక్కి తిరిగి చూస్తావేమిటే! అన్నాడట.చెల్లెలు ఏడుపు గొంతుతో "ఏమి ఫ్రెండురా నీ ఫ్రెండు? పాస్ లిచ్చిన వాడు ఎంచక్కగా రిజర్వ్ క్లాస్ కి ఇప్పించ కూడదూ? పైన చూడు, సోఫాలు,ఫాన్లు ఎంచక్కా వున్నాయ్ "అందిట.పాస్ లిచ్చింది చాలక రిజర్వ్ క్లాస్ ఇయ్యలేడనే చింతతో అక అమ్మాయి సగం సినిమా చూడనే లేదు.
సుగుణమ్మ గారి కారు డ్రైవరు ఒకరోజులో !!~ వస్తానని వెళ్ళిన వాడు పదిరోజులైనా పత్తాలేదు.సుగుణ భర్త రాజా రావు డ్రైవరుకి సెల్ కొనిచ్చాడు,.ఎక్కడున్నా తెలుసుకోవచ్చని."చేతిలో ఫోనున్దికడా!ఫలానా పని మూలంగా ఆగిపోయాను, ఫలానా అప్పుడు వస్తాను,అని చెప్పలేదని చింతతో కుంగిపోయింది ఆవిడ.వాని స్నేహితుడు వచ్చి"ఇంకాపదిరోజులు పడుతుంది టండీరావడానికి అన్నాడు.జీతం బత్తెం ఇచ్చేవాళ్ళం మాతో చెప్పకుండా వాల్లెవారి తోనో చెప్పడమేమిటీ!అని మరోచింత కలిగింది ఆవిడకి.ఇల్లు దూరం అని డ్యూటీకి ఆలస్యంగా వస్తాడేమో!అని రాజారావు పాత స్కూటరు కూడా ఇచ్చాడు డ్రైవరుకి. సుగునకి గభాలున గుర్తు వచ్చింది.స్కూటరు వెనక వేపు పెట్టి వేల్లాదేమో నని చూసింది.లేదు. అది డ్రైవరు పట్టుకేల్లదో,ఎవరేనా దొంగతనం చేసారో!అనిచింత పడింది. వాని సెల్ కి తనే ఫోన్ చేసింది.అవతల నించి డ్రైవరు ధీమాగా"స్కూటరు బస్ స్టాండ్ లో పెట్టాను,వచ్చేతప్పుడుతెస్తాను.'అన్నాడు.హారీవీడి ధైర్యం దొంగలు దోలా! మేన మామ ఇంట్లోనో, మేనత్త ఇంట్లోనో పెట్టినంత భరోసాగా మాట్లాడుతున్నాడు?బస్ స్టాండ్ లో పడేస్తే ఎవరో ఎత్తుకు పొతే? అని ఆటను వచ్చి స్కూటరు ఇంట్లో పెట్టేదాకా ఈ లింకు చింత ఆవిణ్ణ జలగాలాగా పట్టి పీడిస్తూనే వుంది.
విదేశాలలో వున్నా వాళ్ళు మనకి ఫోన్ చేసి ఫలానా వాళ్ళు ఫలానా సమయంలో ఇండియా వస్తున్నారు,ఫలానా వస్తువులు కావాలి,వాల్లర్తో పంపండి.అని ఫోన్ చేస్తూ వుంటారు.అలాగే తప్పకుండా!అంటాం మనం .ఆ ఫలానా వాళ్ళు మనదేశానికి రాగానే ఓ ఫోన్ చేసి మేము ఫలానా రోజున వెళ్తున్నాము,మీరేదో ఇస్తానన్నారుట ఈ లోపున ఇస్తే తీసుకు వేదాతం.అంటారు.అప్పుడు మొదలౌతుంది చింత.ఇలాగే ఒక నాటకాభిమాని సిం సినాటీ నుంచి ఫోన్ చేసి మా వారితోంనాడు,"మేము ఒక పౌరాణిక నాటకం వేస్తున్నాము,రాజుగారి దుస్తులు కావాలి,చమక్,చమక్ మనాలి,కొని పంపండి.అని. మా వారు "ఓ దానికేం "అని నాతొ వచ్చి చెప్పారు. డ్రామా ద్రేస్స్లా? మనకేం తెలుసు?అన్నా. "తెల్లారి లేస్తే ముఫ్ఫయి సార్లు షాపింగుకి వెడతావు కదా!కాస్తా చూడవోయ్ !అన్నారు."షాపింగుకి వెడితే చీరలు, చుట్ట పిన్నులు కొనుక్కొంతాగాని,డ్రామా డ్రేస్స్లు కొంటానా? అన్ననుగాని మావారి వాగ్దానం నిల బెట్టుకోనడానికి పదిమందిని అడిగి పది చోట్ల తిరిగిఇరవై ఫోన్లు చేసి మొత్తానికి డ్రెస్ లు ఆర్డరిచ్చాను.వాళ్ళు వెళ్ళే లోపున తెస్తాడో!లేదో!అని చింత.వాళ్ళు ఎల్లుండి వేదతారనగా కూడా డ్రెస్ లయన అతాపతా లేడు.టీవీ లో చూపించే చిట్ ఫండ్ చెట్టులాగా నా చింత పెరిగిపోయింది.రెండు రోజుల ముందయినా ఇవ్వకపోతే వాళ్ళు పాకింగ్ ఎలా చేసుకొంటారు?అని చింత.మల్లి ఫోన్లు చేసి హెచ్చరికలు చెప్పి, మనుషుల్ని పంపాక తెచ్చాడు.తీరా చూస్తె అది రోజాయి మదిచినంత వుంది.ఆయన పెట్టెలో చోటు చాలదంటాదేమో!అనిచింత. ఇండియాకి వచ్చినవాళ్ళు మొహంతో {నాలిక బద్దలు కూడా కొనుక్కు పోతారు.} ఈయన ఏమి కొన్నాడో!పెట్టె పగిలిపోయేలా తీసుకు పోతారు.పెట్టెలో చోటు లేదన్తాదేమో!బోలెడు ఖరీదు,తిప్పి ఇస్తే వాళ్ళు పుచ్చుకోరు,అనిచింత పోనీ మనమే వాడుకొందాం అంటే, అదెమైఆ చీరా,పప్పురుబ్బే మిషనా? ఇది ఎలాగో బతిమాలి పంపించితీరాలి. లండన్లో వీళ్ళు రెండు రోజులు ఆగుతారట. ఆక్కడ ఎవరికో రెండు పాకెట్లు ఇవ్వాలి అన్నాడు,పాపం సేవా భావం కలవాడే!నాకో ఉపాయం తట్టింది,ఈ డ్రెస్ పెట్టెలో పెట్టడానికి చోటు లేకపోతె ఆయన లండను దాకా ఈ డ్రెస్ వేసుకువిమానం లో వెళ్ళిపోతే ,అక్కడి వాళ్ళ పాకెట్లు ఇచ్చాక ఖాళీ అవుతుందిగా! అప్పుడు పెట్టెలో పెట్టుకోమంటే సరి అని మేం అనుకొన్నాం, అదృష్టం బాగుంది,ఆయన డ్రెస్ తీసుకెళ్ళాడు. ఆయన వెళ్ళిన దగ్గరనుంచి ఒక్జతే చింత,వెళ్ళగానే ఫోన్ చేసి డ్రెస్ అందిస్తాడో,లేదో!అనిచింత.ఇతర చింతలు నాకేల అనుకోని హాయిగా వుందాము అనుకొంటే ఈలింకు చింతలు వదిలిపోతేగా!
రచన -జ్ఞాన ప్రసూనా
No comments:
Post a Comment