ఇప్పుడు ఇలా
కొమ్మ కొమ్మనా పూలు రేకలు విచ్చి
కన్నెపిల్ల మొఖం లా కళకళ లాడుతున్నాయి
లేత పసుపు వర్ణం పూలు రేకల అంచున
రాగి రంగు వర్ణపు పూతలు
పూల బొడ్డులో ఆవ గింజంత ఆకుపచ్చని కాయలు
అవి ఇప్పుడు అదే రంగుతో కందిగింజ అంత పెరిగాయి
ఒక్కొక్క కొమ్మ ఎంత అందంగా వుందో
చుక్కలన్నీ వరసగా కూర్చున్నట్లు
అందాల నర్తకి పొడుగు చేతుల
జుబ్బా వేసుకొని చేయి జాస్తే వాటిపై కుట్టిన
వెండి బిళ్ళల్లా మెరుస్తున్నట్లున్నాయి
పెళ్ళికి వెళ్ళే పెరంటాళ్ళ లా వున్నాయి
సెలయేటి జాలులా వున్నాయి
బొండు మల్లె దండ లా వున్నాయి
మబ్బు పింజల్లా వున్నాయి
మధుర భావాల్లా వున్నాయి
కిటికీ దగ్గర నిలబడి ఆదృశ్యం చూస్తుంటే
కాళ్ళు కదల నంటు న్నాయి
ప్రభూ! పొద్దు పొడిచే సరికి
ప్రకృతిలో ఎన్ని అందాలు పరుస్తావు?
ఎన్ని రూపాలు,ఎన్ని వర్ణాలు, ఎంత పరిమళం!
నిన్ను మించిన చిత్ర కారుడివి నువ్వే!
1 comment:
అవును, వసంతం అందాల్ని ఈ దేశంలోనే మనసులో మూట కట్టుకోవాలి. మోడు వారిన చెట్టు నిండా సన్నని పూలతో నిండి పోవడమూ, ఆ పైన ఆకులతో పచ్చ దనాన్ని సంతరించుకోవడమూ, పూలూ పుప్పొడీ, గాలిలో ప్రయాణిస్తూ.. ఎంతో రసికుడు దేవుడని పదే పదే మురిసిపోయేలా చేస్తుంది
మరి వసంతం అందాల్ని మీరేమైనా చిత్రించారా?
Post a Comment