ఊగింది నామనసు ఉయ్యాలా. ఊయల
నీలి గగనంకింద
పచ్చని. తొటలో
మావూరి కొసలో
మామిడి. తోపులో
మల్లెల తావివంటి
మనసొకటి ఖలిస్జ్
ఆకాశాన్నంటుతూ
భూమిని. ముద్దాడుతూ
తెల్లనినావలె వాటుని
జెండాలా ఎగరేస్తూ
తానెచటో , నేనెచటో
కలవలేదు పదేళ్ళూగా
అయినా ఆ స్నేహ పాశం
నిలిచిందొక వంతెనలా
విరబోసిన కురులు పాత
కథలెన్నో చెప్పాయి
కలిసి తిరిగిన ఘడియలు
కట్టెదుట నిలిచాయి
స్నేహం చులకన కాదు
నూరేళ్ళ పంట
పరమాత్ముడు దయతో
మన. కిచ్చిన వరమిది కదా!
రచన -టి .జ్ఞాన ప్రసూన ,,ల్.
No comments:
Post a Comment