బ్లాగు ప్రయాణంలో నేను - జ్ఞానప్రసూన

బ్లాగ్ అంటే ఆలోచనా తరంగం.ఇది ఇంత పరిధిలోనే వుండాలి, ఈవిషయం పైనే వ్రాయాలి అనే నియమం లేదు.ఒక్కొక్క తరంగానికి ఆలోచనా రూపం ఇవ్వడమే! ఒక వర్ణన, ఒకడైరీ,  ఒక ఆశ్చర్యం,  ఒక ఆనందం,  ఒకపొగడ్త, ఒక వేదన.ఏదైనా కావచ్చు.దీనిలోఅంతస్సూత్రంగా ఒక గొంతు వుంటుంది.అది స్వానుభవాలని, అభిప్రాయాలని, ఆశని వెలువరిస్తుంది.     

 

 ఈ ఆలోచనా తరంగాలని కాగితం మీద పెట్టి,అప్పుడప్పుడూ పైకి తీసి,పట్టుచీరలా చూసి మురుసుకోవచ్చు.ఏది చేసినా మెప్పు  కోరుకొంటుంది ప్రాణి. కంది పచ్చడి చేసినా కళాఖండం సృష్టించినా- ఎదుటి వారు మెచ్చుకొంటేనే  తృప్తి.  ఆలోచనా

తరంగాల్ని అక్షరరూపంలో పెట్టి అచ్చొత్తించుకోవాలంటే అయే పనికాదు. ఈ పరిస్థితిలో కంప్యూటర్ అవతరించింది. ఆలోచనా తరంగాలకి  ఒక స్థానం కేటాయించి ఉచితంగా ఇచ్చి దానికి "బ్లగ్ "అని పేరు పెట్టారు. ఇందులో అందరూ వ్రాసుకోవచ్చు, చాటుగాను, స్వేచ్చగానూ. 

 కంపూటర్ నేర్చుకోవాలనే ఆష నాలో అంకురించి రెండు ఏళ్ళయింది. ఆ ఆశకి మూడు నెలలు రాగానే మా పెద్దబ్బాయి లాప్‌టాప్ కొని ఇచ్చాడు. అప్పటికి ఈ.మెయిల్ పంపడం ఒక్కటే తెలుసునాకు. Teluguone.com  చూసేదాన్ని. ఒకానొక శుభ ఘడియలో మాచిన్నవాడు, వాడి ఫ్రెండు "నువ్వు ఒక బ్లాగ్ ఎందుకు పెట్టు కోకూడదు" అని వెంటనే తయారు చేసి  "everyDay suruchi"  అని నామ కరణం చేసాము. "అన్నప్రాశన నాడే  ఆవకాయ" అన్నట్లయింది నాపని. తెలుగు టైపు చేయడం రాదు, ఏమేమివున్నాయో తెలియదు.అందుకని తెలుగు మాటల్ని ఆంగ్ల లిపిలో టైప్ చేస్తే మావాళ్ళు సురుచి లో పేస్ట్ చేసేవారు. చాలా తప్పులతో పొస్ట్ వెళ్ళేది. ఏ పని చేయడానికి అయినా పధ్ధతి సిధ్ధాంతము వుంటాయి. గురువు, శిష్యుడు అనె సంబంధం వుంటేగానీ బొధించడానికి ఓపికా , ఉత్సాహమూ రావు. నాకు అందరూ గురువులే!" బాబూ, బాబూ"అని బతిమాలి సమస్య వచ్చినపుడు శాస్త్రం తెలుసు కోవడం. 

 ఒక టపా పబ్లిష్ చేయగానే"చాల్లేవమ్మా! నీ రాతలు ఇక ఆపు అంటారేమో పాఠకులు అని గుండె పీచు పీచు మంటూ వుండేది. కొందరికి అక్షరాలు కనపడాగానే ఏమి వ్రాసారో చదువుదామనే కుతూహలం ఎక్కువ వుంటుంది.చదివిన దానిలో ఒక ముక్క బాగుంటే తెలియ చెపుతారు. నా అదృష్టం  నన్ను అందరూ వెన్నుతట్టారు.ఇలా చేయండి,అలా చేయండి అని

 చెప్పారు.  

                              

బ్లాగులో చక్కటి రంగులు, పూలు, దృశ్యాలు పెట్టి మొదటి పేజీని ముద్దుగా తయారు చేస్తారు. బ్లాగులోని విషయాలను, వేరే వేరే భాగాలలో పెట్టడం, ఫొటోలు పెట్టడం, పాటలు పెట్టడం ఈ సాంకేతిక విషయాలన్ని తెలియాలి. బ్లాగ్ నిర్వహించడం అనేది నాబోటి వారికి కష్ట భూయిష్ట మైన పని. అయినా బ్లాగ్ వలన ఒక స్ఫూర్తి, తృప్తి కలుగుతాయని నా

భావన. బ్లాగ్ వలన ఉత్సాహము నిత్యశుధ్ధి కలుగుతాయి.  బ్లాగ్‌లో వ్రాసిన విషయమంతా ఒకోసారి ఒక తప్పుకు పిచికలా ఎటుపోయాయో  తెలియకుండా ఎగిరిపోతాయి. రెండులైన్ల మధ్య బోలెడంత ఎడం, కాస్త కాస్త టైప్ చేసి పేస్ట్ చేస్తే చివరి భాగం మొదటికి, మొదటి భాగం చివరికి పబ్లిష్ అవుతుంది టైప్ చేసి పొష్ట్ చేసినప్పుడు లైన్ల చివరి పదాలు పొష్ట్ లో రాకపోవడం,షీర్షిక పెట్టకుండా పోష్ట్ చెయ్యడం, తైప్ చేసి పోష్ట్ చేస్తున్నపుడు అది ఎక్కడ మాయమవుందో అన్నభయంతో కంట్రోలు+వి ని బలవంతంగానొక్కి పెట్టడం - పబ్లిష్ చేసినది ఒక ఇరవై కాపీలు పడిపోవడం, వాటిని ఎరేజ్   చేసుకోవడం ఇలా ఎన్ని జరిగినా పట్టు వదలని విక్రమార్కుడులా ముందుకు పోవడమే!    

బ్లాగ్ పెడితే మన అభిప్రాయాలు, సొంత విషయాలు ఎక్కడ వ్రాస్తామో అని భయం కొందరికి. మనసు నిలిపే శక్తి,మనసు తెలిపే శక్తి మనిషికి లేకపోతే ప్రగతి ఏది? భాషా, భావము, పొందికగా స్వచ్చముగా వుండడం అవసరం. పాత రచనలు భద్ర పరచండి, కొత్త రచనలు విరజిమ్మండి. ఆడ కలం,మగ కలం అనడమే  మానెయ్యండి.